Centrum Kultury Chrześcijańskiej oraz Starostwo Powiatowe w Sztumie zapraszają na obchody 70 rocznicy najazdu ZSRR na Polskę - 17 września 1939 roku, które obchodzone będą pod obeliskiem "Sybiraków, Żołnierzy Wyklętych i ofiar reżimu komunistycznego" w dniu 17 września 2009 roku. Natomiast w Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II w Sztumie o godzinie 16 rozpocznie się uroczystość zasadzenia dębów na 70-lecie Zbrodni Katyńskiej "Katyń - ocalić od zapomnienia".  Więcej szczegółów w dalszej części artykułu. 

   17 września przypada 70. rocznica agresji ZSRR na Polskę. Wydarzenie to przypomina o zbrodni dokonanej na oficerach i podoficerach polskich w Katyniu, Charkowie, Miednoje.
   Sztumskie Gimnazjum w ubiegłym roku szkolnym przystąpiło do ogólnopolskiego programu edukacyjnego „Katyń… ocalić od zapomnienia”, w ramach którego organizatorzy planują posadzić ponad 21 tysięcy dębów . Jeden dąb to jedno nazwisko z listy katyńskiej.
Zadaniem uczniów było odszukanie śladów katyńskich w najbliższej okolicy. Uczniowie trafili na trop podporucznika Stanisława Szarmacha, jeńca Katynia, opracowali materiały, które wysłano do Stowarzyszenia Parafiada w Warszawie, głównego organizatora akcji. Gimnazjum w czerwcu otrzymało certyfikaty upoważniające do posadzenia dwóch dębów. Mają one upamiętniać podporucznika Stanisława Szarmacha, zamordowanego w Katyniu i podpułkownika Teofila Neya, zamordowanego w Charkowie.
   Uroczystość zasadzenia dębów rozpocznie się 17 września 2009 r. o godz. 16 w Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II w Sztumie. Z tej okazji wśród gości honorowych będą przedstawiciele Rodzin Katyńskich: pani Monika Sajnaj – wnuczka ppłk. T. Neya oraz pan Marian Szarmach, syn ppor. S. Szarmacha. Zasadzone drzewa będą przypominać nie tylko uczniom, ale i całej społeczności Szumu tragiczne wydarzenia sprzed lat i pozwolą zachować pamięć o bohaterstwie obrońców ojczyzny.
Mottem programu są słowa Jana Pawła II, patrona gimnazjum:

„Człowiek nie może pozwolić, żeby prawda została wydarta pod pozorem niczym nieograniczonej wolności, nie można zagubić w sobie krzyku sumienia jako głosu Prawdy, która go przerasta, ale która równocześnie czyni go człowiekiem i stanowi o jego człowieczeństwie”.